Το Βίσογκραντ είναι μια... παραμελημένη κορυφή. Αν και αγγίζει τα 2.150 μ. (για την ακρίβεια υψώνεται στα 2.145 μ.) είναι "καταδικασμένο" να ζει στην σκιά του δημοφιλούς και... μπαρουτοκαπνισμένου Πίνοβου και -λιγότερο- της Τζένας. Είναι, ωστόσο, μια υπέροχη κορυφή με εντυπωσιακά γκρεμνά και διάφορες κλίσεις ανάλογα τις επιλογές ανάβασης.
Η κορυφή του ανήκει εξ ημισείας στην Ελλάδα και στα Σκόπια. Η διαδρομή μας αρχίζει μέσα από το Αετοχώρι Αριδαίας (νομού Πέλλας) σε υψόμετρο 700 μ. και χρειάζονται 5,5 χλμ ομαλής ανάβασης (πλην της απότομης τελικής κόψης) για να φτάσουμε στα 2.145 μ. της κορυφής. Το 99% της διαδρομής μας είναι ίδια με αυτήν που κάνουν όσοι θέλουν να πάνε στο Πίνοβο.
Ένας μικρός ξενώνας στην πλατεία του χωριού είναι η αφετηρία μας. Τα σημάδια που έχουν βάλει οι ορειβάτες του συλλόγου της Αριδαίας είναι μεγάλα και επαρκή.
Σε μια στροφή του χωματόδρομου που κόβεται από μικρό ρεματάκι θα βρούμε την αρχή ανηφορικού μονοπατιού. Μην ανησυχείτε δεν θα το προσπεράσετε με τίποτα.
Το μονοπάτι είναι πολυχρησιμοποιημένο (λόγω Πίνοβου) και καλοσημαδεμένο.
Αν ένα πράγμα είναι επαρκές στο δρόμο μας για τις ψηλές κορφές είναι το νερό, το οποίο ρέει άφθονο μέχρι και τα 1700 μ.
Μέχρι τα 1400 μ το μονοπάτι είναι πλήρως καλυμμένο από πυκνό δάσος οξυάς.
Είναι, δε, τόσο ευδιάκριτο που μπορούμε να το πάμε ακόμα και την νύχτα (οι πιο έμπειροι).
Λίγο πριν βγούμε στο γυμνό αλπικό τοπίο, περνάμε το μοναδικό επικίνδυνο σημείο της ανάβασης, μια απότομη σάρα που όταν έχει χιόνι είναι ακόμα πιο επικίνδυνη και θέλει προσοχή.
Ο μαύρος βράχος που υψώνεται πίσω από τις οξυές, σηματοδοτεί την αρχή του γυμνού τοπίου.
Μια τελευταία ματιά πίσω μας στα υπέροχα δασικά χρώματα πριν δώσουν την θέση τους στα αλπικά λιβάδια.
Ο ίδιος βράχος από άλλη οπτική γωνία.
Και, να, μπροστά μας υψώνεται η "υγρή" κοιλάδα του Καλόγερου που είναι στα δεξιά μας (δεν διακρίνεται) ή, αλλιώς, ή "κοιλάδα των βράχων". Ο βράχος - ορθοπλαγιά που μόλις διακρίνεται αριστερά και θυμίζει έντονα το Στεφάνι του Ολύμπου είναι ο "Μαύρος Βράχος".
Από νερό άλλο τίποτα στην κοιλάδα.
Η θέα της κορυφής του Πίνοβου στα δυτικά είναι μοναδική.
Ανεβαίνοντας πια την κοιλάδα φτάνουμε στα 1800 - 1900 μέτρα όπου διακρίνουμε το "ζωνάρι" του Βίσογκραντ, το οποίο και διασχίζουμε μέχρι τον αυχένα που φαίνεται στο βάθος. Εκεί, σε κείνο το σημείο θα αφήσουμε το κοινό μονοπάτι με το Πίνοβο και θα ανέβουμε δεξιά την απότομη κόψη που φαίνεται καθαρά στην φωτογραφία. Αν πάμε στην αριστερή κόψη θα ανέβουμε στον Καλόγερο. Αν συνεχίσουμε ευθεία θα μας πάρει 2 ώρες να φτάσουμε στο Πίνοβο.
Έχουμε ήδη ανέβει τα μισά της κόψης του Βίσογκραντ (η απότομη κόψη έχει κλίση 45-50 μοιρών!) και κοιτάμε πίσω μας όπου διακρίνουμε την κορυφή του Καλόγερου και τον αυχένα που προαναφέραμε.
Το Πίνοβο θα φαινόταν καθαρότερα αν δεν υπήρχε νέφωση.
Μετά λοιπόν από μια απότομη ανάβαση μισής ώρας (200 μέτρων υψομετρικής διαφοράς) φτάνουμε σε μικρό αυχένα απ΄όπου βλέπουμε την κορυφή 100 μέτρα πιο πέρα.
Δίπλα στο κολονάκι της ΓΥΣ υπάρχει και κολονάκι συνόρων.
Η κορυφή του ανήκει εξ ημισείας στην Ελλάδα και στα Σκόπια. Η διαδρομή μας αρχίζει μέσα από το Αετοχώρι Αριδαίας (νομού Πέλλας) σε υψόμετρο 700 μ. και χρειάζονται 5,5 χλμ ομαλής ανάβασης (πλην της απότομης τελικής κόψης) για να φτάσουμε στα 2.145 μ. της κορυφής. Το 99% της διαδρομής μας είναι ίδια με αυτήν που κάνουν όσοι θέλουν να πάνε στο Πίνοβο.
Ένας μικρός ξενώνας στην πλατεία του χωριού είναι η αφετηρία μας. Τα σημάδια που έχουν βάλει οι ορειβάτες του συλλόγου της Αριδαίας είναι μεγάλα και επαρκή.
Από το χωριό και μέσω ενός σύντομου μονοπατιού βγαίνουμε σε χωματόδρομο και τον ακολουθούμε για 2 χλμ περίπου.
Σε μια στροφή του χωματόδρομου που κόβεται από μικρό ρεματάκι θα βρούμε την αρχή ανηφορικού μονοπατιού. Μην ανησυχείτε δεν θα το προσπεράσετε με τίποτα.
Το μονοπάτι είναι πολυχρησιμοποιημένο (λόγω Πίνοβου) και καλοσημαδεμένο.
Αν ένα πράγμα είναι επαρκές στο δρόμο μας για τις ψηλές κορφές είναι το νερό, το οποίο ρέει άφθονο μέχρι και τα 1700 μ.
Μέχρι τα 1400 μ το μονοπάτι είναι πλήρως καλυμμένο από πυκνό δάσος οξυάς.
Είναι, δε, τόσο ευδιάκριτο που μπορούμε να το πάμε ακόμα και την νύχτα (οι πιο έμπειροι).
Λίγο πριν βγούμε στο γυμνό αλπικό τοπίο, περνάμε το μοναδικό επικίνδυνο σημείο της ανάβασης, μια απότομη σάρα που όταν έχει χιόνι είναι ακόμα πιο επικίνδυνη και θέλει προσοχή.
Ο μαύρος βράχος που υψώνεται πίσω από τις οξυές, σηματοδοτεί την αρχή του γυμνού τοπίου.
Μια τελευταία ματιά πίσω μας στα υπέροχα δασικά χρώματα πριν δώσουν την θέση τους στα αλπικά λιβάδια.
Ο ίδιος βράχος από άλλη οπτική γωνία.
Και, να, μπροστά μας υψώνεται η "υγρή" κοιλάδα του Καλόγερου που είναι στα δεξιά μας (δεν διακρίνεται) ή, αλλιώς, ή "κοιλάδα των βράχων". Ο βράχος - ορθοπλαγιά που μόλις διακρίνεται αριστερά και θυμίζει έντονα το Στεφάνι του Ολύμπου είναι ο "Μαύρος Βράχος".
Από νερό άλλο τίποτα στην κοιλάδα.
Η θέα της κορυφής του Πίνοβου στα δυτικά είναι μοναδική.
Ανεβαίνοντας πια την κοιλάδα φτάνουμε στα 1800 - 1900 μέτρα όπου διακρίνουμε το "ζωνάρι" του Βίσογκραντ, το οποίο και διασχίζουμε μέχρι τον αυχένα που φαίνεται στο βάθος. Εκεί, σε κείνο το σημείο θα αφήσουμε το κοινό μονοπάτι με το Πίνοβο και θα ανέβουμε δεξιά την απότομη κόψη που φαίνεται καθαρά στην φωτογραφία. Αν πάμε στην αριστερή κόψη θα ανέβουμε στον Καλόγερο. Αν συνεχίσουμε ευθεία θα μας πάρει 2 ώρες να φτάσουμε στο Πίνοβο.
Έχουμε ήδη ανέβει τα μισά της κόψης του Βίσογκραντ (η απότομη κόψη έχει κλίση 45-50 μοιρών!) και κοιτάμε πίσω μας όπου διακρίνουμε την κορυφή του Καλόγερου και τον αυχένα που προαναφέραμε.
Το Πίνοβο θα φαινόταν καθαρότερα αν δεν υπήρχε νέφωση.
Μετά λοιπόν από μια απότομη ανάβαση μισής ώρας (200 μέτρων υψομετρικής διαφοράς) φτάνουμε σε μικρό αυχένα απ΄όπου βλέπουμε την κορυφή 100 μέτρα πιο πέρα.
Δίπλα στο κολονάκι της ΓΥΣ υπάρχει και κολονάκι συνόρων.
Μια τελευταία ματιά στην χιονισμένη κορυφογραμμή πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ GPS...
TRACKS: ΚΛΙΚ ΕΔΩ
WAYPOINTS: ΚΛΙΚ ΕΔΩ
GPX FILE: ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Θελω να κανω μια διορθωση σε καποια περιγραφη σου.Εκει που γραφεις "υγρή" κοιλάδα του Καλόγερου.Ειναι η κοιλαδα των Βραχων και στα αριστερα ειναι ο Μαυρος Βραχος.Για να πας στον Καλογερο απο αυτο το σημειο πρεπει να πας μεχρι την πηγη και απο εκει με κατευθυνση ανατολικη φτανεις στον Καλογερο σε μιση ωρα περιπου
ΑπάντησηΔιαγραφή