ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - 1200 μ.

Είναι το ψηλότερο βουνό της Θεσσαλονίκης, αλλά λίγοι είναι -συγκριτικά- οι Θεσσαλονικείς που το έχουν επισκεφθεί. Αυτό συμβαίνει για τρεις λόγους:

 (στην φωτό είναι η διαδρομή μας μήκους 7,5 χλμ. απεικονισμένη στο Google Earth ενώ το κόκκινο βέλος δείχνει την κορυφή με το γνωστό ραντάρ-παγωτό χωνάκι!)

1) Είναι σχετικά χαμηλό (η κορυφή του μόλις που φτάνει τα 1200 μέτρα), κάτι που το καθιστά λιγότερο ελκυστικό).

2) Τα ελληνικά στρατά έχουν καταλάβει την κορυφή του με τοποθέτηση ραντάρ και απαγορεύουν αυστηρά την προσέγγισή της.

3) Οι κυνηγοί, που το κατακλύζουν τις κυνηγετικές περιόδους, καθώς οι πλαγιές του είναι γεμάτες αγριογούρουνα και... καστανιές. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για τους πεζοπόρους που περπατάνε εκτός μονοπατιού κάτι που δεν έχουν αντιληφθεί κάτι άλλα γουρούνια, οι πολιτικοί μας, ώστε να απαγορεύσουν αυτό το... σπορ, τουλάχιστον εκεί. Τ΄ακούς άχρηστε Ζορρό - περιφερειάρχη;

H διαδρομή που επιλέξαμε είναι ένας εύκολος κύκλος 7,5 χλμ (στην ορειβατική ορολογία, θα μπορούσαμε να την πούμε "διάσχιση", καθώς δεν συμπίπτουν η άνοδος με την κάθοδο), που ξεκινά από το εκκλησάκι της αγίας Παρασκευής στην ανατολική άκρη του χωριού Χορτιάτης, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Θεσσαλονίκη. Μέχρι εκεί μπορούμε να πάμε με οποιοδήποτε όχημα.

Ο δρόμος που ανηφορίζει είναι τσιμεντωμένος αλλά σε λίγο θα γίνει χωματόδρομος και τον ακολουθούμε για ένα χλμ περίπου.

Κάπου εκεί διασταυρώνεται με μικρότερο χωματόδρομο που ανηφορίζει -αυλακωμένος από ροδιές μηχανών off road- προς τα πάνω.

Τον ακολουθούμε με γενική κατεύθυνση ΝΑ, αλλά και να τον χάσουμε παίρνοντας κάποιον άλλον δεν τρέχει τίποτα, καθώς το σύνολο των μικρών αυτών χωματόδρομων που διασχίζουν τον Χορτιάτη βγάζει στην περίμετρο της κορυφής.

Μετά από 1,5 ώρα περίπου θα βγείτε στα 1000 μ., στην θέση "Κερασιές", στο μεγάλο ξέφωτο του καταφυγίου του ΣΕΟ Θεσσαλονίκης (το βλέπετε με βελάκι στην φωτό), το οποίο λειτουργεί μόνο τις Κυριακές και μόνο καταφύγιο δεν είναι, καθώς είναι προσβάσιμο με αυτοκίνητο όλες τις εποχές του χρόνου και οι περισσότεροι ανεβαίνουν εκεί για να χλαπακιάσουν και να φύγουν καθήμενοι. Άλλωστε και ο ΣΕΟ την έχει παρεξηγήσει την δουλειά και χρεώνει... διημέρευτρα για όσους μπουν μέσα. Ένα ευρώ ο καφές και άλλο ένα τα διημέρευτρα, η πληρωμή δηλαδή για την παραμονή σας στο χώρο του καταφυγίου.

Το μεγάλο ξέφωτο γύρω από το καταφύγιο προσφέρεται, πάντως, για διανυκτέρευση με αντίσκηνα (εννοείται εκτός του περιφραγμένου χώρου του) και η φύση με τις μυρωδιές της θα σας αποζημιώσουν όλες τις εποχές.

Ακόμα και με λασπούρα οι ορδές ανεβαίνουν πάνω με τα συμβατικά ΙΧ τους.

Η επιστροφή μας γίνεται από τον χωματόδρομο που φεύγει από το καταφύγιο προς τις κεραίες και τον οποίο ακολουθούμε για 1,5 χλμ περίπου, μέχρι να βγούμε σε νέο ξέφωτο όπου θα τον αφήσουμε και θα συνεχίσουμε στο ευδιάκριτο μονοπάτι που θα μας βγάλει στην δυτική άκρη του χωριού, στην θέση της καφετέριας - πιτσαρίας "Ρέμβη".

Τις Κυριακές, κυρίως, είναι συχνή η παρουσία μηχανών ανωμάλου δρόμου. Προσωπικά δεν με με ενοχλεί, άσχετα αν ο θόρυβος που κάνουν οι μηχανές, χαλάει την ησυχία του βουνού. Αυτά τα παιδιά πρέπει κάπου να πάνε και τα δικαιολογώ...

Τέλος, διαβάστε πατώντας εδώ, ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τον Χορτιάτη, του Πέτρου Παπάζογλου.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ GPS...

TRACKS: ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

WAYPOINTS: ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

GOOGLE EARTH KML FILE: ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ